Hrast simbolizuje snagu, zaštitu,  otpornost, čvrstinu, istinu, čoveka i ljudsko telo. Uglavnom se povezuje sa božanstvima groma i samim gromom, kao i nebeskim božanstvima i božanstvima plodnosti i stoga može prestavljati i vatru i munje.
U indijanskoj tradiciji, hrast je posvećen majci Zemlji.U keltskoj, posvećen je Dagdi, tvorcu, i smatra se svetim drvetom. U kineskoj simbolici hrast označava muževnost ali i slabost u snazi, koja se opire životnim promenama i konačno se lomi na oluji, kao suprotnost vrbi i bambusu –snazi u slabosti – koji se gipko povija na vetru i preživljava.
U hrišćanskoj simbolici, hrast je simbol Isusa kao snage u vremenima teškoća i nemira. On predstavlja postojanost u veri i vrlinama. U tradiciji druida, on je sveto drvo zajedno sa belom imelom, koja na njemu raste i označava ženski princip. U grčko-rimskoj kulturi, hrast je bio posvećen Zevsu, odnosno Jupiteru. Jupiterovo venčanje sa boginjom hrasta, Junonom, slavilo se svake godine u hrastovom gaju, a učesnici te proslave su na glavama nosili vence od hrastovog lišća. Isti takav venac su dodeljivali kao nagradu za spasavanje nečjeg života i kao znak pobede u Pitijskim igrama. Hrast simolizuje Kibelu i Silvana. Darije su bile hrastove nimfe. U jevrejskoj simbolici, zaveetna arka je bila načinjena od hrasta. U skandinavskoj i tevtonskoj (germanskoj) tradiciji hrast je Torovo drvo života a posveceno je i Donaru. Hrastovi gajevi su bili mesta gde su se održavali germanski rituali i ceremonije.
hrast